Restauratie '69 Mustang Mach I

De werkwijze voor dit project is, om de auto zo veel mogelijk onderhuids te restaureren, zodat er een betrouwbare, veilige, rijdbare, comfortabele auto ontstaat die ik zonder aarzeling, op ieder moment kan pakken voor een rit. Daarbij maakt het niet uit of het een rondje door het heuvelland is op een lenteavond, of een verdere rit naar bijvoorbeeld een meeting. Dit alles met (voorlopig) behoud van de rafelige look aan de buitenkant.

De auto had rechtsachter op de hoek ooit een kleine schade opgelopen die ik professioneel heb laten herstellen. Dit was een kwestie van uitdeuken, wat licht plaatwerk, strak maken en in de juiste stijl spuiten. Daarna kon de rest van het project beginnen! Met bovengenoemde werkwijze in het achterhoofd ben ik begonnen met de motor, de voorophanging, het plaatwerk en alle details die je dan onderweg tegenkomt als je begint met demonteren. Je zou kunnen zeggen, alles wat onder de voorruit zit…

Het komt erop neer dat ieder onderdeel, boutje, moertje, bus, rubber enzovoort aan de beurt komt. Na demontage werd voor ieder item beoordeeld of het vervangen, schoongemaakt, ge-refurbished of gereviseerd moest of kon worden. Om er een “gedenkwaardig” moment uit te pakken: ik heb ongeveer 400 stuks boutjes moertjes en ringetjes, één voor één ontroest met een roterende staalborstel, in de epoxy gezet en uiteindelijk opnieuw zwart gespoten. Een zaak van veel geduld en vele avondjes het verstand op nul zetten. Dan heb ik het nog niet gehad over de vele weken van schoonmaken van het bestaande plaatwerk. Het hele plaatwerk, onder en bovenzijde, binnen en buiten is gestript van zijn oude laklagen en tectyl laag. Vooral die laatste was echt een pain in the ass om nog maar eens met Amerikaans jargon te gooien.

Nadat de nodige nieuwe epoxy primer, lak en beschermlagen waren aangebracht, kon het opbouwen weer beginnen. Het bigblock bleek in zeer goede staat. Dat geldt eigenlijk voor de hele auto, ondanks de 50-jarige leeftijd is de Mustang in zeer goede staat. Het blok was recent rebuilt in de States bleek al snel, en dat maakte de keuzes een stuk simpeler. Er is een Edelbrock-nokkenas geplaatst, de diverse delen zijn voorzien van een nieuwe laklaag en uiteindelijk afgemonteerd met een Edelbrock carburateur. 

De stuurinrichting heeft uiteraard de nodige aandacht gehad, stuurcilinder, power steering valve, stuurkogels en stofhoesjes zijn vervangen of gereviseerd. Dit was ook hoognodig aangezien de auto nogal over de weg zwalkte. Hierbij kon het stuur ongeveer half rond gedraaid worden zonder dat er iets gebeurde bij de wielen. Hierin is ook het stuur zelf meegenomen en geheel gerestaureerd. Aangezien het originele rimblow stuur niet om aan te zien was en ook de claxon niet op een normale manier werkte, heb ik ook gelijk het stuur aangepakt, ondanks dat dit bij het interieur hoort en het dus in eerste instantie niet gepland was. Het maakt de rijbeleving net een stukje prettiger, was de gedachte en leuk om te doen in de avonduren. Voor diegene die de term rimblow niet kennen, het rimblow steering wheel was een optie waarbij de claxon zich aan de binnenzijde van de “stuurcirkel” bevindt. Er loopt een rubberen strip, waarin weer koperen stripjes lopen rondom in het stuur. Als je het stuur vast hebt, zit de toeter min of meer onder je vingertoppen waarbij de positie van het stuur dus niet uitmaakt. Door de rubber strip licht in te drukken wordt de claxon geactiveerd.

Voor de ophanging heb ik gekozen om gelijk ook een paar zogenaamde Boss modificaties door te voeren; de spring perches zijn vervangen door een gelagerde versie, de roller spring perches. Met dank aan Michel Mous voor de fabricage! Het chassis is verstevigd met 3 mm dikke platen, om meer stijfheid in het geheel te krijgen.

Alle losse stalen onderdelen zijn gestraald, gepoedercoat en voorzien van nieuwe polyurethaan bussen, of rubbers, al naargelang. De kenner zal nu denken: polyurethaan? Ja, ik heb dit bewust gekozen in de ophanging om toch iets meer stijfheid en stabiliteit te krijgen. Met het juiste montagevet gemonteerd ben ik tot op de dag van vandaag erg tevreden over dit materiaal. De remmen zijn vanaf de rembooster tot aan de remblokken uit elkaar geweest en gereviseerd.

De uitlaat was van voor tot achter nieuw en voorzien van de originele demper. Aangezien ik dat wel prettig vond voor de langere ritten, minder herrie en meer comfort, heb ik dit gelaten voor wat het was. Ik heb er wel kleppen tussen gezet, de zogenaamde cut-out valves, die de uitlaat vóór de demper openen. Deze heb ik dan wel recent nog voorzien van een korte demper om het geluid net iets strakker te krijgen, met succes.

Alle aanpassingen aan stuurinrichting, chassis en ophanging zouden overbodig zijn als ik met de originele wide oval diagonaal banden zou blijven rijden. Deze beïnvloeden het rijgedrag dusdanig dat een beetje sportief rijden er niet bij is. Dus als kers op de taart heb ik toch ook de banden vervangen door iets moderners. Het resultaat in verbluffend. Alle aanpassingen en de nieuwe banden maken een totaal andere auto als het gaat om rijbeleving! Ongelooflijk dat dit toch kan met een auto van vijftig jaar oud. 

Uiteraard heeft ook de bedrading en de verlichting de nodige aandacht gekregen tussen alle bedrijven door. Ik zeg tussen de bedrijven door, maar ook hier zit stiekem best veel tijd in. Zonder goede betrouwbare bekabeling is een betrouwbare auto tenslotte niet mogelijk! Hier en daar had de bedrading toch al wat meegemaakt. Rond het startrelais leek zo’n beetje alles wel gesmolten en verkoold. Bizar dat het nog werkte allemaal. Hier is dus een heel stuk vervangen maar voor de rest is de kabelboom ook weer in goede staat. Minutieus controleren en opnieuw inpakken met tape  was voldoende. Ik heb ook gelijk de nodige relais en zekeringen aangebracht voor de verlichting en claxons. Daarnaast is alle verlichting vervangen door LED verlichting.

In grote lijnen was dit het eerste winterproject waarbij er een heel deel belangrijke onderdelen van de wagen aan bod zijn geweest. Ik denk dat de voorzijde van de auto; motorisch, ophanging, remmerij, bedrading, verlichting en aanpassingen aan chassis voor het grootste deel bijdraagt aan een meer dan prettige rijervaring en dat was ook het doel van dit winterproject. Hiermee kon ik de rest van het jaar zorgeloos genieten van de auto, terwijl ik alweer plannen aan het smeden was voor het volgende winterproject, maar hierover meer in een volgend verslag.

Door: Robin Menten
Foto's: Aron Nijs Fotografie, Robin Menten
Gepubliceerd: Pony Corral 01-2020