Bullitt gets sold
Twee jaar terug kon je in de eerste twee nummers van Pony Corral het bijzondere verhaal lezen over de familie Kiernan die, terwijl vrijwel niemand het wist, 44 jaar lang in bezit was van één van de iconische donkergroene 68’er Fastback GT’s die door Steve McQueen werden gebruikt voor de opnamen van de legendarische bioscoopfilm Bullitt. De onthulling van het grote familiegeheim door zoon Sean tijdens de introductie van de 2019 Mustang Bullitt Edition op de autoshow van Detroit bleek echter nog maar het begin te zijn van een achtbaan die maar liefst twee jaar zou duren en hem uiteindelijk een Bullitt-loos, maar gelukkig man zou maken.
Al tijdens de eerste dag van de 2018 Detroit Motor Show staat de telefoon roodgloeiend bij Ford en proberen organisatoren van talloze autoshows en festivals in contact te komen met Sean Kiernan om hem en zijn bijzondere Mustang uit te nodigen voor hun evenementen. Kiernan en zijn werkgever hadden dit al een beetje zien aankomen en spraken eerder al af dat hij gedurende heel 2018 vrijgesteld zou worden van zijn werk om de gelegenheid te hebben met zijn auto door het land te reizen. Hij wil per se zelf zorgen voor het transport en de beveiliging en altijd overal aanwezig zijn om een oogje in het zeil te houden. Het enerverende jaar vliegt om, Sean ontmoet meer nieuwe mensen dan in zijn hele leven tot dan toe en vertelt zijn verhaal honderden keren opnieuw met evenveel passie als de allereerste keer. Hoogtepunten tijdens de tournee zijn onder andere de tentoonstelling van de auto in een grote glazen box in Washington in het park tussen het Memorial en het Capitool, zijn bezoek aan het Goodwood Festival of Speed in Engeland, waar hij samen met zijn moeder en vergezeld door een 2019 Bullitt het eerste van vele ritjes tegen de heuvel op maakt en het maken van een fotoreportage in San Francisco, waar Kiernan de Bullitt zelf nog één keer langs het parcours van de beroemde achtervolgingsscene stuurt. Het levert allemaal fantastische beelden en levenslange herinneringen op.
Als 2018 voorbij is zit Sean opnieuw met zijn werkgever om de tafel en wordt besloten dat hij er nog een half jaar aan vast mag plakken. In dat half jaar gebeurt er opnieuw iets bijzonders in het leven van de Kiernans: Sean’s vrouw Samantha raakt zwanger. Het stel is op dat moment al een paar jaar getrouwd, heeft al die tijd tevergeefs geprobeerd om zwanger te raken en is daarom in 2018 gestart met IVF behandelingen. De zo gewenste zwangerschap zet hun leven echter al snel en zo mogelijk nog meer op zijn kop dan de Bullitt al gedaan heeft. Samantha krijgt last van endometriose en moet aan het begin van de zomer met spoed in het ziekenhuis worden opgenomen voor een operatie. Op dat moment beseft Kiernan, van huis uit toch al een echte familieman, dat hij niet de rest van zijn leven kan blijven besteden aan het tijdrovende en peperdure proces dat bij het rondreizen met een bijzondere en waardevolle auto komt kijken, maar dat zijn echte geluk thuis ligt op zijn farm bij zijn gezin, zijn familie en hun paarden. En zo komt na inmiddels 45 jaar onverwacht het volstrekt logische moment waarop de Kiernan familie besluit hun aandeel in de zorg voor de Bullitt af te ronden en de auto te gaan overdragen aan een volgende caretaker. “Ik weet zeker dat mijn vader hier 100% achter zou hebben gestaan”, verklaart Sean bij de aankondiging van de beslissing. Hij zoekt contact met Frank Mecum, omdat hij weet dat zijn vader diens veilingbedrijf zou hebben gekozen mocht hij de auto ooit hebben willen verkopen. De datum voor de veiling wordt gezet en de auto wordt voor zes maanden ondergebracht in het LeMay museum in Tacoma Washington als een soort proefscheiding, om zeker ze zijn dat iedereen in de familie kan omgaan met de lege plek in de garage. Het afscheid zal immers onomkeerbaar zijn. In oktober komt de Bullitt nog één keer terug naar de Kiernan farm. Op de verjaardag van moeder Robbie neemt iedereen afscheid en daarna verdwijnt hij naar een beveiligde opslag in afwachting van de veiling. Als een paar weken later kleine Summer Kiernan wordt geboren weet de hele familie meer dan ooit dat ze de juiste keuze hebben gemaakt. Summer heeft trouwens twee zusjes uit Sean’s eerste huwelijk en geloof het of niet, alle drie de meiden zijn geboren in een jaar waarin Ford een Bullitt Edition van de Mustang uitbracht: 2001, 2008 en 2019. Dat is absoluut niet zo gepland en daadwerkelijk stomtoevallig, aldus Sean.
Fast forward naar donderdagavond 9 januari 2020, de avond vóór de grote veilingdag. Uw scribent arriveert in het Red Lion Hotel in Kissimmee Florida, waar de pan-Amerikaanse Bullitt club ‘HoonDog Performance Group’ een meeting heeft georganiseerd met enkele bijzondere gasten. Ik ken toevallig een van de HoonDog leden en toen ik hem vertelde dat ik een ticket naar Florida had geboekt om de veiling bij te kunnen wonen nodigde hij mij spontaan uit om ook aanwezig te zijn. Het zaaltje is bloedheet, het eten blijkt inmiddels al achter de kiezen, maar het meest bijzondere deel van de avond begint pas net. Er wordt gesproken door bekende aanwezigen zoals John Clor van Ford, Kevin Marti van Marti Reports, Brad Bowling (de journalist die al sinds 1999 in contact stond met de Kiernan familie en al die tijd af wist van de verblijfplaats van de Bullitt), Sean Kiernan zelf en Ken Horstmann van Spy Plane Films, de businesspartner van zijn chef. Samen werken zij inmiddels al ruim 3 jaar aan een videodocumentaire over de Bullitt onder de titel ‘Little Pieces - The true story of the world’s most iconic car’. Horstmann vertelt dat er sinds de start van de opnames zoveel is gebeurd en er zoveel mooi materiaal is geschoten dat ze de productie niet korter dan 4 uur kunnen krijgen. Als de opnamen van de veiling en nog enkele geplande interviews zijn verwerkt zal de docu aankomende zomer eindelijk worden gereleased via een nog aan te kondigen streaming service. Als klap op de vuurpijl laat hij een exclusieve preview van zo’n 7 minuten aan de genodigden zien. Menigeen, inclusief Kiernan zelf houdt het niet droog. Geloof me, dit wordt echt een must-see.
Was de HoonDog meeting al een bijzondere ervaring, de volgende dag in de Silver Spurs Arena in Osceola Heritage Park is zoals John Clor het later treffend beschrijft: ‘surreal’. Om half 3 ’s middags rijdt Sean Kiernan samen met zijn zus de Bullitt uit zijn glazen display in de grote tent voor het stadion, waar hij de hele week al te zien is geweest omringd door een non stop draaiende videopresentatie op een groot LED scherm. Ondertussen barst de arena zowat uit zijn voegen van de bezoekers en ook in de voorste vakken waar de geregistreerde bieders mogen zitten staat iedereen schouder aan schouder op de stoelen om maar een glimp op te vangen van het spektakel dat aanstaande is.
Precies om kwart voor drie gaan alle lichten uit, wordt het podium met groene spotlights verlicht en klinkt het gegrom van de 390 V8 bij de ingang van de arena aan de linkerkant. Twee jaar nadat hij in Detroit het podium van de Ford presentatie opreed maakt Sean Kiernan zijn laatste ritje als eigenaar van zijn vaders geliefde Mustang, terwijl de zaal “Bull-itt!, Bull-itt!, Bull-itt!” scandeert en er een zee van camera’s en smartphones boven de menigte uitsteekt. Aangekomen voor het podium stapt Kiernan uit, klimt naar boven, krijgt van de veilingmeester de microfoon in zijn handen gedrukt en spreekt de legendarische woorden: “Holy smokes, look at all of you”. In korte bewoordingen legt hij uit dat hij hier samen met zijn familie en zijn overleden vader is om de laatste fase van hun caretakership af te ronden. Hij onthult tegelijkertijd dat zowel de vorige eigenaar Frank Marranca als zijn vader destijds geen 6.000, maar slechts 3.500 dollar voor de auto hebben betaald en dat het hem daarom wel gepast lijkt om het bieden te beginnen bij datzelfde bedrag. Als de veilingmeester daarop vraagt: “Wie biedt er 3.500 dollar?” vliegen er duizenden handen lucht in.
De man met de hamer zet het volgende bod op 500.000 dollar en ook dan blijven er nog diverse bieders over. Hij springt bovenop zijn desk om onderscheid te kunnen maken tussen opgeheven handen en de vele opgeheven telefoons. Zodra het bedrag de 1 miljoen bereikt concentreert de actie zich op twee bieders die beiden aan de telefoon hangen. De vertegenwoordiger van de ene bieder staat in de zaal vlak voor de auto en de andere is aan de lijn met Frank Mecum op het podium. Het bedrag vliegt al snel naar 2 en 3 miljoen en stopt na lang aandringen uiteindelijk op 3,4 miljoen, ondanks verwoede pogingen om er 3,5 miljoen van te maken. Dat zou immers precies 1.000 keer zoveel zijn geweest als de oorspronkelijke aanschafprijs uit 1974. Als de veilingmeester uiteindelijk weer naar beneden springt, met zijn hamer zijn desk bijna in tweeën slaat en “SOLD!” brult stijgt er een enorm geroezemoes op uit de zaal en vraagt iedereen zich af wie nu dan toch de uiteindelijke koper zou kunnen zijn. "To you, Frank!", voegt de veilingmeester er nog aan toe, duidend op Frank Mecum die de winnende bieder nog steeds aan de telefoon heeft. Na Frank Bullitt, Frank Marrenca is er dus opnieuw een Frank betrokken bij de verkoop van deze legendarische Mustang. Ondertussen stapt Sean Kiernan terug in de Bullitt, dit keer in gezelschap van zijn vrouw Samantha, om hem van het podium af te rijden richting de uitgang. De auto wordt gevolgd door een klein legertje aan genodigden, waarin ik onder andere John Clor en Kevin Marti spot terwijl ze onder mijn tribune door rijden. Wie uiteindelijk de winnende bieder is is tot op heden nog niet bekend gemaakt, maar dat zal ongetwijfeld nog wel een keer gaan gebeuren. De fortuinlijke koper mag in totaal 3,74 miljoen dollar aftikken, inclusief de 10% veilingkosten.
“Om te zeggen dat dit emotioneel is, is een understatement”, geeft Kiernan na afloop toe. "Ik hoefde haar niet te verkopen, maar dit was nodig om Bullitt ook in de toekomst de best mogelijke zorg te kunnen geven. Ze heeft een plek nodig waar ze niet alleen zorgvuldig maar ook veilig wordt bewaard en hopelijk nog door zo veel mogelijk mensen kan worden gezien. Wij hebben als familie ons deel gedaan, en nu is het tijd voor het volgende hoofdstuk. Ik hoop dat iedereen die ik de afgelopen jaren heb leren kennen sinds ik mijn familiegeheim uit de garage heb gehaald het begrijpt. Ik wil daarom iedereen bedanken die deel heeft uitgemaakt van deze reis. De hoeveelheid respect en positiviteit die Bullitt omringt is meer dan ik ooit had kunnen dromen. Ik wou dat mijn vader dit had kunnen zien.” Op de vraag hoe hij de veiling heeft ervaren zegt hij: "Het was als een 11 minuten lang rock concert. Ik wist even niet meer waar ik was. Eigenlijk heb ik helemaal niet op het bieden gelet, ik stond alleen maar te staren naar al die mensen. Dat begon gelijk toen de veilingmeester vroeg: ‘Wie biedt er 3.500 dollar?’. Iedereen stak zijn hand op! Dus eigenlijk heeft iedereen een kans gehad om mee te bieden - dat is wat ik me voor altijd zal herinneren”.
Nog vol van alle indrukken sta ik op zaterdagochtend bij de receptie van het Red Lion Hotel om uit te checken als ik in de hoek van de ruimte ineens Sean en zijn familie zie staan. Ik doe snel een graai in mijn koffer, loop op hem af en overhandig hem twee exemplaren van ons clubblad uit 2018, met daarin de artikelen die ik eerder over de onthulling van de Bullitt schreef. Op mijn vraag of hij inmiddels al een hele stapel voor hem onleesbare tijdschriften met daarin artikelen over de auto heeft verzameld knikt hij lachend. En zo is de vriendelijke 38-jarige autolakverkoper uit Hendersonville Tennessee binnen één dag niet alleen 3,4 miljoen dollar, maar ook twee exemplaren van Pony Corral rijker. Een mooi bezit.
Door: Eric ten Bensel
Foto's: Eric ten Bensel, Lisa Otter
Gepubliceerd: Pony Corral 01-2020