Ford Mustero: van 1:43 naar 1:1
In 2016 interviewden we Danny, clublid van Team Mustang Center Nederland. Hij bouwde in een schuur achter zijn huis een 1967 Fastback om tot zijn persoonlijke, verbeterde versie van de GT500 Eleanor. Het project duurde zo’n vijf jaar. In 2018 kocht Danny een Coupe uit 1966 als basis voor zijn nieuwe project: een Mustero.
Toen de Ford Mustang werd geïntroduceerd, zag een aantal personen mogelijkheden voor conversies van de nieuwe Ford. Het Italiaanse bedrijf Intermeccania bouwde een enkele Mustang om tot stationwagon en Beverly Hills Ford vroeg om toestemming bij de Ford Motor Company in Dearborn om een serie pick-up’s te bouwen, gebaseerd op de 1965 – 1966 Mustang. Beverly Hills Mustang LTD was geboren en startte met een kleinschalige serieproductie van de Mustero – waarbij de naam een samenvoeging is van Mustang en Ranchero. Ford stond toe dat er modificaties werden gedaan aan diverse body panelen, het motorblok, de transmissie en uitlaat. De kosten van deze aanpassingen waren zo’n 6.500 dollar – een forse investering, aangezien je destijds voor zo’n 7.000 dollar een 427 Shelby Cobra kocht. De Mustero’s waren niet per se praktische trucks, aangezien de laadvloer niet groot was. De meesten gingen naar Europa, maar naar verluidt zijn er ook verschillende naar Australië verscheept. Bronnen vermelden verschillende productieaantallen: 50 en 79 stuks. Een oud-medewerker denkt dat het er ‘maar’ zeven zijn geweest.
In 2018 was Danny op zoek naar een nieuw project: “het liefst wilde ik iets bouwen op basis van Coupe, omdat de aanschafprijs daarvan nog enigszins acceptabel is. Toen kwam ik online een foto tegen van een Ford Mustero, die een aantal jaren daarvoor op eBay te koop stond. Ik ging op zoek naar een geschikte donorauto, en kocht een paar weken later in Assen een Coupe uit 1966.”
Schaalmodel als voorbeeld
Behalve een aantal fora en oude webpagina’s, is er op internet maar weinig te vinden over de Mustero. De oorspronkelijke bouwer Beverly Hills Mustang LTD is reeds jaren failliet. Het toeval wil dat Danny vorig jaar een model-Mustero op een schaal van 1:43 kocht – met op het oog de juiste verhoudingen. Samen met een aantal uitgeprinte foto’s diende het miniatuur als voorbeeld tijdens de tien maanden durende bouw.
Het uitgangspunt was een ‘tijdsgetrouwe’ uitstraling, waarbij Danny besloot een aantal modificaties aan het project te doen, die de oorspronkelijke Mustero optisch en rijtechnisch zouden verbeteren. De Mustero kenmerkt zich door de ingekorte daklijn. Tussen de A- en B-stijl werd een vlak van zo’n dertig centimeter uitgezaagd, en beide dakdelen werden vervolgens weer aan elkaar gelast. Om lasnaden te verbergen, koos men er in de jaren zestig veelal voor om het dak af te werken met vinyl. Danny besloot zich echter op onzichtbaar laswerk en een hoge kwaliteit afwerking te storten, waardoor het dak later kon worden meegespoten. Op de plek van de achterklep en -bank bevindt zich bij de originele Mustero een polyester laadbak. Destijds niet per se goedkoper, maar wel makkelijker doordat men in Beverly Hills kant-en-klare mallen had liggen. Hoe dan ook, een polyester laadbak was volgens Danny een compromis in het eindresultaat; volledig in lijn met het originele ontwerp, maar of het mooier is? Daarom werd de laadvloer van een Toyota Hilux gebruikt als basis voor de achterbak, welke nu volledig van metaal is. Dit komt de stijfheid van de koets enorm ten goede en kon eveneens met de rest van de carrosserie worden meegespoten.
De carrosserieombouw van Coupe naar Mustero duurde zo’n tien maanden – ’s avonds en in zijn vrije tijd. Toen Danny de Coupe kocht, was deze al voorzien van een nieuw zwartlederen Pony-interieur. Een enkele Mustero werd afgeleverd met benchseat, maar doordat de twee voorstoelen nog in piekfijne staat verkeerden, besloot hij om deze na de verbouwing weer terug te plaatsen. De nieuw ontstane bagageruimte achter de stoelen werd met zwart skyleer bekleed. Toen een originele hemel vanwege het ingekorte dak niet meer paste, boden Danny zijn moeder en haar naaimachine uitkomst.
Na de dakmodificatie moest niet alleen de hemel worden aangepast, want ook de zijruiten dienden opnieuw te worden ontworpen. Het driehoekige raampje is komen te vervallen en de originele ruiten in beide portieren pasten niet meer. “Er waren wel wat eenvoudige alternatieven”, legt Danny uit. “Zo kon ik in plaats van glas, ook kunststof ramen plaatsen. Of gewoon de twee ramen naar beneden houden en met open ramen rijden en hopen dat je onderweg niet in een regenbui terecht komt. Net als bij de werkzaamheden aan het dak en de laadbak dacht ik: als ik het doe, dan wil ik het helemaal goed doen. Ik heb daarom een mal gemaakt en ben daarmee naar een ruitenfabrikant gegaan. Een forse investering, maar de Mustero heeft nu twee glazen, werkende zijruiten.”
Ook niet standaard verkrijgbaar zijn de twee roestvrijstalen rails aan de bovenkant van de laadbak – een typerend kenmerk van het model. Na veel zoekwerk, bleek een fabrikant van bootonderdelen nagenoeg identieke houders en rails in de catalogus te hebben staan.
Nu alle delen aan het in- en exterieur waren pasgemaakt, kon de koets worden voorbereid op het spuitwerk. Op internet zijn diverse foto’s terug te vinden van een lichtgele Mustero. De verkochte eBay-Mustero en het schaalmodel waren beide zwart. “Het diepe zwart sprak me het meest aan. Helemaal in combinatie met de chromen bumpers en het zwarte interieur. Aan de andere kant, om hoogglans zwart zonder liters plamuur helemaal strak te krijgen, is een grote uitdaging. Toch moest ‘ie zwart worden. De voorbereiding kostte enorm veel tijd, want alleen het schuren en voorwerk duurden al ruim honderd uur. Geen makkelijke klus voor de spuiter, maar hij heeft mijn verwachtingen helemaal waargemaakt.”
“Onder de motorkap bevindt zich een 289-achtcilinder. Deze heb ik voorzien van 351-koppen, een snellere nokkenas en een verbeterd inlaatspruitstuk. Ik heb ook de wielophanging van een GT gemonteerd. Samen met de verstevigde metalen laadbak biedt dit de zelfdragende carrosserie van de Mustero een veel beter rijcomfort qua vermogen, sturen en wegligging.”
Het eindresultaat
“Het was mijn doel om een op het oog zo origineel mogelijke Mustero te bouwen”, legt Danny uit. “Net als bij mijn vorige project, de 1967 Fastback, koos ik voor enkele modificaties ten opzichte van het origineel. Zo plakte Shelby oorspronkelijk kunststof wielkastverbreders op de Eleanor, maar vond ik het bij mijn auto mooier om deze naadloos op de carrosserie te lassen. Dat was ook mijn uitgangspunt bij de Mustero – persoonlijk vind ik het meegespoten dak en metalen laadbak een verbetering ten opzichte van het oorspronkelijke ontwerp”. Als finishing touch werd een Brink-trekhaak gemonteerd. Na een halfjaar te hebben gewerkt aan zijn visie op de unieke Mustero, nam hij de ‘pick-up’ dit jaar voor het eerst mee naar buiten op Mustang Valley. Daar schaarde zich al snel een grote groep mensen rond de auto met allerlei vragen. Eén van de belangstellenden deed zelfs direct een bod op de auto. Het plan is om dit jaar nog enkele evenementen in binnen- en buitenland te bezoeken. “Hoewel het me aan het hart zou gaan om deze auto te verkopen, sluit ik niet uit dat hij in de toekomst bij een andere liefhebber terecht gaat komen. In mijn hoofd heb ik nog wat andere ideeën.”
Tekst en foto's: Stefan Stolk
Toen de Ford Mustang werd geïntroduceerd, zag een aantal personen mogelijkheden voor conversies van de nieuwe Ford. Het Italiaanse bedrijf Intermeccania bouwde een enkele Mustang om tot stationwagon en Beverly Hills Ford vroeg om toestemming bij de Ford Motor Company in Dearborn om een serie pick-up’s te bouwen, gebaseerd op de 1965 – 1966 Mustang. Beverly Hills Mustang LTD was geboren en startte met een kleinschalige serieproductie van de Mustero – waarbij de naam een samenvoeging is van Mustang en Ranchero. Ford stond toe dat er modificaties werden gedaan aan diverse body panelen, het motorblok, de transmissie en uitlaat. De kosten van deze aanpassingen waren zo’n 6.500 dollar – een forse investering, aangezien je destijds voor zo’n 7.000 dollar een 427 Shelby Cobra kocht. De Mustero’s waren niet per se praktische trucks, aangezien de laadvloer niet groot was. De meesten gingen naar Europa, maar naar verluidt zijn er ook verschillende naar Australië verscheept. Bronnen vermelden verschillende productieaantallen: 50 en 79 stuks. Een oud-medewerker denkt dat het er ‘maar’ zeven zijn geweest.
In 2018 was Danny op zoek naar een nieuw project: “het liefst wilde ik iets bouwen op basis van Coupe, omdat de aanschafprijs daarvan nog enigszins acceptabel is. Toen kwam ik online een foto tegen van een Ford Mustero, die een aantal jaren daarvoor op eBay te koop stond. Ik ging op zoek naar een geschikte donorauto, en kocht een paar weken later in Assen een Coupe uit 1966.”
Schaalmodel als voorbeeld
Behalve een aantal fora en oude webpagina’s, is er op internet maar weinig te vinden over de Mustero. De oorspronkelijke bouwer Beverly Hills Mustang LTD is reeds jaren failliet. Het toeval wil dat Danny vorig jaar een model-Mustero op een schaal van 1:43 kocht – met op het oog de juiste verhoudingen. Samen met een aantal uitgeprinte foto’s diende het miniatuur als voorbeeld tijdens de tien maanden durende bouw.
Het uitgangspunt was een ‘tijdsgetrouwe’ uitstraling, waarbij Danny besloot een aantal modificaties aan het project te doen, die de oorspronkelijke Mustero optisch en rijtechnisch zouden verbeteren. De Mustero kenmerkt zich door de ingekorte daklijn. Tussen de A- en B-stijl werd een vlak van zo’n dertig centimeter uitgezaagd, en beide dakdelen werden vervolgens weer aan elkaar gelast. Om lasnaden te verbergen, koos men er in de jaren zestig veelal voor om het dak af te werken met vinyl. Danny besloot zich echter op onzichtbaar laswerk en een hoge kwaliteit afwerking te storten, waardoor het dak later kon worden meegespoten. Op de plek van de achterklep en -bank bevindt zich bij de originele Mustero een polyester laadbak. Destijds niet per se goedkoper, maar wel makkelijker doordat men in Beverly Hills kant-en-klare mallen had liggen. Hoe dan ook, een polyester laadbak was volgens Danny een compromis in het eindresultaat; volledig in lijn met het originele ontwerp, maar of het mooier is? Daarom werd de laadvloer van een Toyota Hilux gebruikt als basis voor de achterbak, welke nu volledig van metaal is. Dit komt de stijfheid van de koets enorm ten goede en kon eveneens met de rest van de carrosserie worden meegespoten.
Beverly Hills Mustang LTD koos er in de jaren zestig – vermoedelijk wél uit budgetoogpunt – voor om de vuldop van de benzinetank te verplaatsen naar het achterpaneel. “Ik vind de positie van de tankdop, achter het Mustanglogo aan de achterkant echter zo kenmerkend voor de klassieke Mustang, dat ik heb besloten om deze intact te laten, als knipoog naar de basis in 1966”, vertelt hij. “Dat vereiste nog wat uren aan ombouwwerkzaamheden, omdat de vulpijp haaks naar beneden moet lopen, vanwege het ontbreken van een dichte kofferbak.”
De carrosserieombouw van Coupe naar Mustero duurde zo’n tien maanden – ’s avonds en in zijn vrije tijd. Toen Danny de Coupe kocht, was deze al voorzien van een nieuw zwartlederen Pony-interieur. Een enkele Mustero werd afgeleverd met benchseat, maar doordat de twee voorstoelen nog in piekfijne staat verkeerden, besloot hij om deze na de verbouwing weer terug te plaatsen. De nieuw ontstane bagageruimte achter de stoelen werd met zwart skyleer bekleed. Toen een originele hemel vanwege het ingekorte dak niet meer paste, boden Danny zijn moeder en haar naaimachine uitkomst.
Na de dakmodificatie moest niet alleen de hemel worden aangepast, want ook de zijruiten dienden opnieuw te worden ontworpen. Het driehoekige raampje is komen te vervallen en de originele ruiten in beide portieren pasten niet meer. “Er waren wel wat eenvoudige alternatieven”, legt Danny uit. “Zo kon ik in plaats van glas, ook kunststof ramen plaatsen. Of gewoon de twee ramen naar beneden houden en met open ramen rijden en hopen dat je onderweg niet in een regenbui terecht komt. Net als bij de werkzaamheden aan het dak en de laadbak dacht ik: als ik het doe, dan wil ik het helemaal goed doen. Ik heb daarom een mal gemaakt en ben daarmee naar een ruitenfabrikant gegaan. Een forse investering, maar de Mustero heeft nu twee glazen, werkende zijruiten.”
Ook niet standaard verkrijgbaar zijn de twee roestvrijstalen rails aan de bovenkant van de laadbak – een typerend kenmerk van het model. Na veel zoekwerk, bleek een fabrikant van bootonderdelen nagenoeg identieke houders en rails in de catalogus te hebben staan.
Nu alle delen aan het in- en exterieur waren pasgemaakt, kon de koets worden voorbereid op het spuitwerk. Op internet zijn diverse foto’s terug te vinden van een lichtgele Mustero. De verkochte eBay-Mustero en het schaalmodel waren beide zwart. “Het diepe zwart sprak me het meest aan. Helemaal in combinatie met de chromen bumpers en het zwarte interieur. Aan de andere kant, om hoogglans zwart zonder liters plamuur helemaal strak te krijgen, is een grote uitdaging. Toch moest ‘ie zwart worden. De voorbereiding kostte enorm veel tijd, want alleen het schuren en voorwerk duurden al ruim honderd uur. Geen makkelijke klus voor de spuiter, maar hij heeft mijn verwachtingen helemaal waargemaakt.”
“Onder de motorkap bevindt zich een 289-achtcilinder. Deze heb ik voorzien van 351-koppen, een snellere nokkenas en een verbeterd inlaatspruitstuk. Ik heb ook de wielophanging van een GT gemonteerd. Samen met de verstevigde metalen laadbak biedt dit de zelfdragende carrosserie van de Mustero een veel beter rijcomfort qua vermogen, sturen en wegligging.”
Het eindresultaat
“Het was mijn doel om een op het oog zo origineel mogelijke Mustero te bouwen”, legt Danny uit. “Net als bij mijn vorige project, de 1967 Fastback, koos ik voor enkele modificaties ten opzichte van het origineel. Zo plakte Shelby oorspronkelijk kunststof wielkastverbreders op de Eleanor, maar vond ik het bij mijn auto mooier om deze naadloos op de carrosserie te lassen. Dat was ook mijn uitgangspunt bij de Mustero – persoonlijk vind ik het meegespoten dak en metalen laadbak een verbetering ten opzichte van het oorspronkelijke ontwerp”. Als finishing touch werd een Brink-trekhaak gemonteerd. Na een halfjaar te hebben gewerkt aan zijn visie op de unieke Mustero, nam hij de ‘pick-up’ dit jaar voor het eerst mee naar buiten op Mustang Valley. Daar schaarde zich al snel een grote groep mensen rond de auto met allerlei vragen. Eén van de belangstellenden deed zelfs direct een bod op de auto. Het plan is om dit jaar nog enkele evenementen in binnen- en buitenland te bezoeken. “Hoewel het me aan het hart zou gaan om deze auto te verkopen, sluit ik niet uit dat hij in de toekomst bij een andere liefhebber terecht gaat komen. In mijn hoofd heb ik nog wat andere ideeën.”
Tekst en foto's: Stefan Stolk